Ook dit jaar kan vanwege de coronapandemie onze reis naar Suriname niet doorgaan. We mogen van Caroline en Sytse, net als in 2020, mee met hen naar pension Monteneu in Bartholomäberg in Montafon. Daar zeggen we geen nee tegen en het wordt een hele gezellige vakantie samen met hen en kleindochter Lycia. Om elkaar toch nog wat privacy te geven gaan we de eerste week naar Hotel Rössle in Gaschurn, zo’n 17 kilometer dieper Montafon in.

We spreken af om 4:00 ‘s ochtends te vertrekken en dat lukt. De eerste 2 uur zijn bizar rustig en zijn er heel weinig auto’s op de weg. Vanwege de schade door het noodweer aan de A61 moeten we nu via de A3 aan de oostkant van de Rijn naar het zuidoosten. Even voor Keulen stoppen we voor een kop cappuccino, maar omdat het restaurant nog dicht is moeten we het doen met de automaat in het tankstation. Dat zou niet zo moeilijk moeten wezen, maar de tweede beker komt er maar half uit. Toch maar even melden aan de twee aanwezige medewerksters. Ik krijg een munt om het nogmaals te proberen, maar ook dan is de beker nog maar half gevuld. Dan proberen ze het zelf en blijkt de melk te koud. Na twee vergeefse pogingen krijgen ze uiteindelijk toch een hele beker gevuld met cappuccino. Gina die bij de auto is gebleven snapte al niet dat het zo lang moest duren. Later ziet Systse dat we uiteindelijk 1 cappuccino te weinig hebben afgerekend, dus dat is service van de zaak, denken we dan maar.
De tweede etappe gaat richting Frankfurt. Daar begint het steeds drukker te worden en ik moet Sytse vragen iets langzamer te rijden, want ik moet behoorlijk op het gaspedaal drukken om hem steeds weer in te halen. Na ruim twee uur rijden stoppen we weer bij een Raststätte, waar we alleen gebruik maken van het sanitair en onze benen strekken.
Etappe drie kenmerkt zich door veel bauarbeiten en behoorlijke vertraging. We kunnen wel blijven rijden, maar ons gemiddelde loopt terug. We stoppen bij een autohof, nog voor Ulm en drinken daar cappuccino en nemen er een gedeelde apfelstrudel bij. Lycia is meer buiten dan binnen op zoek naar speelattributen, die deels gesloten en deels nat zijn.
Etappe vier is qua rijden identiek aan de voorgaande etappe. Als we instappen hebben we nog 3:05 uur te gaan. Door de vele stukken waar we oponthoud hebben, leggen we in één uur en drie kwartier slechts honderd kilometer af. Qua tijd zijn we volgens Google Maps helemaal niet opgeschoten, want die geeft aan dat er nu 3:13 uur nog is te gaan. Dat is behoorlijk balen. We nemen op de A7 de door Google voorgestelde omleiding over secundaire en provinciale wegen, waar we ongeveer 20 minuten over doen. Dan staat de verwachte eindtijd opeens op even twee uur rijden, dus dat schiet op. Na een bezoek bij een MacDonald bij een volgende autohof rijden we al snel Oostenrijk in. Het weer is op wat spetters na behoorlijk meegevallen en we hebben ook nog zon gehad, maar als we bij Bregenz de lange tunnel uitkomen is het plotseling grauw en regenachtig. Gelukkig zijn we binnen het uur bij pension Monteneu. We hebben er bijna dertien uur over gedaan, maar wel met bijna drie uur pauze ertussen, dus het valt nog mee. We vinden het leuk om de familie Lechtaler weer te ontmoeten en rijden zelf na een half uurtje door naar Posthotel Rössle. Daar worden we vriendelijk ontvangen en krijgen een kamer helemaal in de nok. Het is een erg grote kamer, want het is eigenlijk een familiekamer. Om 19:00 uur zitten we in de authentiek ingerichte eetzaal waar we van een vijf gangen diner genieten. Goed eten en prima porties, die zelfs wij op kunnen. Om 22:00 uur liggen we in bed en gaat het licht uit.

Maandag 2 augustus 2021. We hebben met Caroline en Sytse afgesproken om hun voorstel te volgen. Dat beoogt een wandeling langs de Aquaweg naar het Bitschweil Hüsle. Om half elf rijden we naar Latschau waar ik alvast voor beide auto’s een parkeerticket koop, terwijl de rest zich klaarmaakt. Als ik mijn schoenen aantrek, koopt Sytse ook een ticket, omdat ik verzuimde te melden dat ik er al één voor hem had gekocht. Ik zie een Duitse vrouw parkeren en met de Nederlandse handelsgeest krijgt zij mijn ticket voor een euro minder, waardoor ik tweederde van het verlies goed maak. Lycia wil het eerste stuk zelf lopen en dat gaat prima. We willen koffie drinken bij hotel Mirabella, maar dat heeft ruhetag, dus gaan we opweg naar Bitschweil.

Er staan erg veel kleurrijke bloemen in de bermen zoals de boslathyrus en de gele kamille.

Onderweg komen we een voerplek voor eekhoorns tegen, waar een Oostenrijkse man op leeftijd niet alleen voor de eekhoorntjes zorgt, maar ook zo weg is van Lycia dat hij een reep chocola voor haar gaat halen.

Het pad is niet lastig, loopt soms wel op of af, maar is voor een eerste wandeling prima geschikt. Onderweg passeren we meerdere vakantiehuisjes van waaruit je mooi uitzicht hebt op het dal bij Schruns. Na anderhalf uur bereiken we Bitschweil. Lycia heeft dan het grootste deel van de afgelegde weg - onder licht protest - in de rugzakdrager bij Sytse op zijn rug gezeten. 

Bij de hut is een kleine speeltuin waar Lycia zich luid pratend goed vermaakt op de wip en de glijbaan. Wij bestellen een rösti pannetje, twee borden met cevapcici en een Wiener schnitzel en en de nodige drankjes. Ondanks wat spetters, die we door het openen van een megaparasol afdoende afweren, blijven we ruim anderhalf uur bij de hut waarna we in anderhalf uur weer teruglopen naar de auto’s.

Terwijl we teruglopen met uitzicht op het westelijk gedeelte van Montafon zweeft het silhouet van een ruiende rode wouw over onze hoofden

Mijn nieuwe Hanwag bergschoenen met breed comfort lopen lekker. Het vorige paar heb ik weg moeten doen vanwege de verteerde tussenzool, iets waar we later in deze vakantie nogmaals mee geconfronteerd worden.

Kwart over vier scheiden onze wegen en gaan we terug naar het hotel. Lycia en Sytse gaan zwemmen in het toch wat koude water van het zwembad van pension Monteneu en wij vermaken ons op de kamer en op het balkon van Hotel Rössle in Gaschurn waar we nog even in het zonnetje kunnen zitten. Om 19:00 uur zitten we gereed voor het diner. Met vijf gangen is het prima verzorgd. We starten met het saladebuffet, daarna de rundvleessoep en het voorafje van eendenborst. Het hoofdgerecht is mals rundvlees en het nagerecht een mousse van vanille en chocolade met advocaat en slagroom. De rest van de avond maak ik het verslag en lees ik nog wat. Het is een goed begin van onze vakantie.

Dinsdag 3 augustus 2021. Vandaag zouden we vanwege de verwachte regen alleen een klein rondje doen bij Gantschier, maar omdat vanochtend de verwachtingen tot 15:00 uur beter werden, besluiten we op voorspraak van Caroline naar Rellseck te gaan. Daar was ze de twee voorgaande jaren niet gekomen, hoewel ze het een keer per auto tot halverwege gered hadden.

We gaan tegen 10:00 uur op weg naar Bartholomäberg. Vanuit Schruns loopt er een smalle weg naar boven om de eerste 400 hoogtemeters te overbruggen met de auto. Wij staan na 10 meter al tegenover een tegenligger die niet naar achteren kan en er ook niet langs. Dan zelf maar vlak langs de muur achteruit tot passeren mogelijk is, spannend! We parkeren vlakbij de kerk. Lycia ziet direct tegenover de kerk een mooie speeltuin en daar moet worden gestopt. Niet erg, want ik haal voor Gina en mij een cappuccino bij het winkeltje er tegenover.

Bartholomäberg ligt op 1097 meter en Rellseck op 1492 meter. Dat zijn 400 hoogtemeters. Daar draaiden we vroeger onze handen niet voor om, maar nu met Lycia erbij is het toch een lastig, zwaar klimmetje, want het is van het begin tot het einde aan één stuk stijgend. Hier hebben we de eerste meters overbrugd en zien we de kerk en het Silbertal onder ons liggen.

Ik houd mijn hartslag rond de 130 of iets eronder en ik kan onder het lopen blijven praten. Sytse en Caroline hebben het iets zwaarder, want zij hebben een groot deel Lycia in de rugdrager, hoewel ze het eerste kwartiertje zelf loopt. Links van ons zien we de Vandansersteinwand, de berg die we gisteren vanaf een andere zijde zagen liggen.

Er staan veel bloemen langs de weg, zoals het kaasjeskruid. Ook staan er distels, zoals dit exemplaar dat een hommel en een bruin zandoogje aantrekt.

We lopen rustig maar gestaag door met een blik naar het zuiden op het Rätikongebergte met zijn kalktoppen, zoals de Drei Türme (hoogste top 2830 m) en de Sulzfluh (2817m).

Bij Neyers-Legi - wat het te betekenen heeft is een raadsel - zijn we in ieder geval op 1357 meter hoogte en moeten we nog 150 hoogtemeters, dus zijn we over de helft en als we eenmaal het kapelletje van Rellseck zijn gepasseerd dan zijn we bijna bij de hut. Binnen anderhalf uur zijn we bij Rellseck.

We bestellen een bij de koffie een apfelstrudel, die Gina eerlijk deelt met Lycia. Lang duurt het niet want de schommel lonkt.

Niet lang erna bestellen we als lunch Frankfurter en Kaiserschmarren. Sytse heeft de Frankfurter besteld, maar Caroline wil ook alvast een stukje worst. Het komt erop neer dat Sytse slechts een half worstje binnen krijgt en Caroline de rest. De Kaiserschmarren worden dan weer gedeeld, dus het komt uiteindelijk goed.

Terwijl wij het heerlijke pannenkoekengerecht naar binnen werken begint het te waaien en wordt het donker. We breken dus op en dalen af. Niet snel na vertrek vallen de eerste druppels, maar omdat we door een bos lopen blijven we vrij droog. Eenmaal het bos voorbij trekken we allemaal iets aan tegen de regen, maar uiteindelijk valt het allemaal mee. Dan doemt in de verte de kerk van Bartholomäberg op en zijn we bijna terug. In 52 minuten zijn we weer bij de auto’s. 

Op weg naar beneden moeten we eerst uitwijken om een bus te laten passeren en onderaan staan we op dezelfde plek weer tegenover een auto die we niet kunnen passeren. Hoe ik ook gebaar, de chauffeur verblikt of verbloost niet, maar zelf kunnen we niet naar achteren, omdat daar al een auto staat. Uiteindelijk kiest de tegenligger eieren voor zijn geld en rijdt naar achteren en kunnen we er langs. We gaan nog een poosje mee naar Lechtaler waar we wat tochtjes uitzoeken en een tafeltennistoernooitje doen. Sytse wordt ongeslagen winnaar, ik wordt deze keer tweede. Om 17:00 uur rijden we naar Gaschurn, waar we heerlijk dineren bij Posthotel Rössle en na afloop ga ik de Krokodilvogel van Katerina Ekberg lezen.

Woensdag 4 augustus. Voor vandaag hebben ze regen opgegeven, maar van 10:00 tot 11:00 zou het even droog zijn. We zijn om half tien bij Sytse en Caroline en besluiten een rondje om het reservoir in Latschau te lopen. We starten met een enkele druppel, maar al snel is het droog.

Lycia maakt geen gebruik van de kinderwagen en loopt zelf het rondje om het meer, terwijl ze in alle plassen trapt en zoveel mogelijk spettert. Ze heeft er veel zin in en wij moeten steeds om lachen als ze weer in een “modderpoep” trapt.

De bewolking hangt laag en regen is voorspeld, maar zolang het droog is genieten we ervan. Onderweg is er nog een kleine speeltuin met een mooie schommel waar Lycia niet uit kan vallen .

Gasthof Sulzfluh is vlakbij en daar strijken we neer voor een cappuccino of warme chocolademelk met slagroom.

We besluiten terug te gaan naar het appartement bij Lechtaler omdat het nu al behoorlijk regent. Sytse en ik doen een spelletje beverbende,  Caroline bakt pannenkoeken en Gina vermaakt zich met Lycia.
De rest van de middag wordt doorgebracht in het binnenzwembad van Hotel Rössle. Alleen ik blijf op de kamer en ik vermaak me met een magazine over Montafon, kijken naar samenvattingen van de Olympische Spelen en wat lezen. Lycia vindt het heerlijk in het zwembad, ondanks dat het water best fris is en ze na verloop van tijd aan het bibberen gaat. Om 17:30 vertrekken Caroline en Sytse. Ondanks de regen hebben we ons goed vermaakt. Het diner is weer prima en tegen 21:00 uur zijn we terug op de kamer en gaan wat lezen voor we onder het dekbed kruipen.

Donderdag 5 augustus. Voor vandaag geven ze wel wat regen op, maar weeronline geeft tussen 10:00 en 15:00 geen regen op. We hebben een tochtje in Vandans naar de ruïne Valkastiel uitgezocht, dichtbij en niet te ver. De regen gaat toch roet in het eten gooien.

Om 11:00 parkeren we de auto’s bij de kerk en met een zonnetje en half bewolkt weer gaan we op pad.

We lopen langs een beek en door een bos omhoog met Lycia tussen ons in.

We komen een speeltuin tegen en Lycia wil daar evenb spelen. TTegen de verwachting in gaat het regegnen en we schuilen onder het doeken afdak boven de zandbak. Omdat de regen niet stopt gaan we maar op weg, maar twintig minuten later - als we nog drie kwartier naar de ruïne moeten en ook nog dezelfde tijd terug, omdat er daar geen restaurantje is - stel ik voor toch maar terug te gaan. Weer terug in het dorp schijnt de zon weer. We halen gebak bij de bakker en rijden in een paar minuten terug naar Gantschier.

Gina zet koffie en even later zitten we in het prieel aan de koffie met gebak. Soms schijnt de zon en dan is het heerlijk, soms regent het weer en moeten we schuilen.

We hebben het zwembad geheel voor ons zelf. Hoewel het water best nog fris is, vermaakt Lycia zich prima met "vissen" en andere spelletjes met water. Gina ligt lekker op haar ligstoel en geniet ervan.

We besluiten verder thuis te blijven en Sytse en ik spelen beverbende en koehandel. Het spelletje beverbende win ik en Sytse is veruit de beste in de twee ronden koehandel.

We halen heerlijke döner bij de Imbiss even verderop en spelen ook nog een toernooitje tafeltennis dat Caroline wint. Om zes uur zijn we weer in ons hotel. in Gaschurn. Ondanks het erg wisselvallige weer hebben we ons prima vermaakt.  

Vrijdag 6 augustus. Voor vandaag geven ze beter weer op en we besluiten vandaag met de Versettlabahn in Gaschurn van 980 meter naar 2014 meter hoogte te gaan. Boven is het restaurant Nova Stoba waar omheen Alpenwelt Nova is gerealiseerd, een leuke en uitdagende speelplek voor de jeugd vanaf 1 tot 6 jaar.

Als ik de gordijnen opendoe, zie ik blauwe lucht en maak ik een panoramafoto van de zuidzijde van het dal.

We kopen tickets à 22,40 euro voor een berg- en talfahrt. Ik, als enige senior, krijg 1,10 euro korting, dat is toch meegenomen. Rond half elf zijn we boven bij Nova Stoba en Alpenwelt Nova. Een tiental reuzenkinikkerbanen trekt als eerste de aandacht van Lycia en de gekochte houten bal laat ze van de ene na de andere baan naar beneden rollen, al dan niet door een van ons geholpen.

Een koe melken is nog wat moeilijk voor Lycia, maar voor de rest vermaakt zij zich prima, net als ik overigens.

We besluiten naar Alpe Nova te lopen. Volgens de borden is het 30 minuten naar deze boerderij, maar omdat Lycia een heel eind zelf loopt, komen we maar langzaam vooruit, maar dat is helemaal niet erg.  Onderweg genieten we van de alpenbloemen en de fraaie vergezichten.

Na ruim 46 minuten komen we aan bij Alpe Nova (1736 m) waar wel een terrasje met zicht op de Madrisella blijkt te zijn om iets te drinken. Voor Lycia is er een zandbak met een heleboel speelgoed en daar is ze een heel uur mee zoet. Als een van de dochters van de boer mee komt spelen is het helemaal geweldig. De vlinder die op mijn fototas gaat zitten denk ik thuis te determineren, maar dat is lastig (wie het weet mag het zeggen). Wij drinken wat, genieten van het zonnetje en van elkaar en na een uur breken we op en gaan op de weg terug.

De terugweg is omhoog met enkele behoorlijk steile stukken, maar in exact dezelfde tijd komen we boven bij Nova Stoba aan. We lunchen daar op het zonnige terras. Gina en ik nemen een kinderportie worst met patat, waar we meer dan genoeg aan hebben. Sytse en Caroline kunnen meer op en delen het met Lycia.

Na afloop laten we Lycia nog spelen in de Alpenwelt Nova, terwijl we lekker in een ligstoel van de zon genieten.

Rond 16:00 uur staan we weer bij het dalstation van de Versettlabahn.

De rest van de middag lezen we op de ligstoelen in de tuin van hotel Rössle. Het zonnetje schijnt en de temperatuur is super. Lekker warm, maar zeker niet heet. Om 19:00 uur krijgen we weer een vijfgangen menu. Het is de voorlaatste maaltijd hier. Maar goed ook, het eten is prima, maar elke dag zoveel eten is niet goed voor ons gewicht. 

Zaterdag 7 augustus. We zijn om 10:00 uur bij Lechtaler. We zouden de ochtend doorbrengen bij het zwembad, maar het is bewolkt, hoewel we met zon uit Gaschurn vertrokken. We doen het rustig aan en en rijden na een tijdje naar Gasthaus Mühle in Innerberg en gaan daar wat drinken met een gedeelde apfelstrudel erbij.

We wandelen richting Kristberg over de panoramastrasse.

Fotosessie onderweg en natuurlijk even stilstaan bij een leuke watermolen.

Ontzettend veel bloemen langs de kant van de weg en op de bloemen veel vlinders zoals het oranje zandoogje, de bruine daguil en het dambordje (hieronder).

Na afloop willen we gaan zwemmen, maar dat is van korte duur. Het gaat eerst bewolken en daarna nog regenen. Wel doen we nog wat potjes tafeltennis voordat we terug naar Gaschurn gaan.

Zondag 8 augustus. Nog een laatst ontbijt en dan zit ons verblijf in hotel Rössle in Gaschurn erop. Tegen 10:00 uur checken we uit. We kijken terug op een prima week in dit viersterren hotel waar de kamer bijzonder ruim was, een mooi uitzicht had en vooral erg rustig was. Het 5-gangen diner was erg goed, maar zoveel eten willen we liever niet. We rijden naar Bartholomäberg waar we koffie drinken nadat we de koffers hebben uitgepakt. Het weer is grijs en heel warm is het niet. We besluiten in Schruns op zoewk te gaan naar een restaurant om te lunchen.We lopen er in het stadje zomers bij, maar zijn wel een van de weinigen.

We belanden in Schruns bij aparthotel Litz. We delen daar een lekkere grillteller en een  heerlijke knoflooksoep.

Na aflloop van de lunch wandelen we nog een stukje door het dorp op weg naar de auto.

Na de lunch gaan Gina en ik een rondje wandelen langs de Ill. Er staat veel reuzenbalsemien en er is veel water in de bedding. Ik zoek tevergeefs naar waterspreeuwen. Op de terugweg lopen we vanaf Kaltenbrunnen langs het spoor terug naar het pension.

In de middag doen we een tafeltennistoernooitje en na het avondeten nog een. De rest van de vakantie zullen nog vele potjes volgen. Lycia heeft het ook naar haar zin op de schommel.

Maandag 9 augustus. Omdat ze voor vandaag beter weer opgeven gaan Gina, Caroline en ik met de Zamangbahn en de Sennigratstoeltjeslift naar 2300 meter.

Daar vandaan heb je een prachtig uitzicht op het Rätikon dat Oostenrijk van Zwitserland scheidt met de Sulzfluh als blikvanger. Er hangen nog wel wat wolkenvelden, die onder anderen de Drei Türmen uit het zicht onttrekken.

Op weg naar de Wormserhütte zien we aan de oostkant van de Sennigrat de Herzsee onder ons liggen, ons eerste doel straks. Een Murmeltier is zo dichtbij dat we er bijna langs gelopen waren.

We maken eerst een stop voor een cappuccino en twee warme chocolademelk met slagroom in de Wormserhütte. Het is er gezellig en het geeft de echte bergsfeer weer, die we al zo vaak hebben ervaren.

We gaan na een klein half uurtje op weg naar beneden. Onderweg passeren we drie kleine meertjes, de Herzsee als eerste, daarna de Kalbersee en tenslotte de Schwarzsee. Naar het noorden zien we de westelijke uitloper van de Verwallgruppe, de bergketen die noordelijk van de Silvretta ligt.

Het pad is uitdagend, soms steil, soms minder steil, maar altijd stenig, dus het is opletten om niet te struikelen. We genieten van het uitzicht en van het mooie weer en na anderhalf uur bereiken we de Kapell Alpe vanwaar we de lift naar beneden nemen. Sytse en Lycia wachten in Tschagguns op ons. We gaan lunchen bij een Grieks restaurant en laten ons de tzatziki goed smaken.

De middag brengen we door bij het zwembad van pension Monteneu. We genieten er allemaal van en naast zwemmen halen we ook allerlei gekkigheid uit.

Dinsdag 10 augustus. Vandaag rijden we naar Brand in het Brandnertal. Daar waren we vroeger ook veel geweest om te wandelen, o.a. naar de Totalphütte en de Schesaplana.

We bezoeken een dierenparkje. Het stelt niet zoveel voor, maar het is leuk voor Lycia.

Daarna wandelen we langs de beek. Bij een zijtak speelt Lycia zeker een half uur, maar misschien nog wel langer met steentjes, die een voor een in het water worden gegooid. Ik vermaak me met het fotograferen van enkele keizersmantels.

Het restaurant dat we voor de lunch uitzoeken heeft mooie muurpeper in de tuin, maar is vandaag gesloten. Daarom lopen we verder en lunchen we in hotel Sarotla in Brand. De tomatensopen met croutons en spek erin is heerlijk, net als de schnitzel die ik beide deel met Gina.

De middag brengen we door aan het zwembad en natuurlijk spelen we weer tafeltennis. Deze middag win ik drie van de vier potjes van Sytse, dus dat is een opsteker.

Om 19:00 uur worden we voor de "grillabend" verwacht. Het is weer erg gezellig. Buiten de patat en het vlees is er natuurlijk bier en een schnaps, het jaarlijkse en het enige alcoholshot voor mij.  Mijnheer Lechtaler haalt op mijn verzoek de accordeon tevoorschijn. "Auf eigene gefahr", zegt hij erbij.

Woensdag 11 augustus. Vandaag gaan we een rondje rond de Silvrettasee lopen. We deden dat vorig jaar ook al een keer en het is altijd leuk en niet al te moeilijk. We zijn er - na 30 haarspeldbochten - om half elf en besluiten direct te gaan lopen.

De totale ronde is 6,3 kilometer en op de helft is een leuk plekje langs het snelstromende water.

Lycia begint op de rug van Sytse, maar wil al snel zelf lopen. Tot aan het rustpunt loopt ze zeker 2 kilometer zelf. Best knap voor een 2- jarige.

Er staan veel alpenbloemen.

Het weer is wat minder zonnig als dat we gehoopt hadden, maar uiteindelijk schijnt de zon toch redelijk veel. Hier stort de Klostertalerbach in de Silvrettasee.

Moi plekje voor een photoshoot!

De tweede helft gaat sneller, maar die maakt Lycia achterop de rug van Caroline mee.

We eten bij restaurant Piz Buin op 2000 meter. Frankfurter en schnitzel met patat. Heerlijk!

We zijn om half vier weer bij Lechtaler. Daar liggen we lui in de zon of zwemmen actief en natuurlijk doen we ook nog wat potjes tafeltennis. Na het eten doen we dat trouwens weer. Ik verlies met 2-1 en 3-2 van Sytse, maar kansloos ben ik niet.

Donderdag 12 augustus. Vandaag houden we een zwembaddag, maar dat betekent nog wel een behoorlijk warme wandeling naar Vandans voor een cappuccino met taart bij de konditorei en in de middag een ritje naar Tschagguns voor een ijscoupe bij Dimi’s. Het zwembad bij pesnion Monteneu is echt heerlijk. Voldoende ligbedden, voldoende privacy en we hebben het zwembad vaak voor ons alleen.

Na het ontbijt installeren we zo snel mogelijk aan de rand van het zwembad en genieten van het heerlijke weer en de zon, die we deze vakantie vaker dan anders moesten missen.

Aan het einde van de ochtend lopen we langs de Ill naar Vandans. Het water baant zich al ruisend een weg langs de vele rotsblokken in de beek en de reuzenbalsemien kleurt de berm paars.

Het is 2,5 kilometer lopen en daar doen we iets meer dan een half uur over. Bij Café-Bäckerei-Konditorei Greber bestellen we koffie of een drankje met een heerlijk stuk taart erbij.

Terug bij pension Monteneu maken we heerlijk gebruik van het zwembad. Het is een perfecte dag om vakantie te vieren.

Aan het einde van de middag rijden we naar Tschagguns voor een ijscoupe bij restaurant Dimi's. De entourage bij Dimi’s is anders dan vorig jaar. Er zitten veel mensen te roken op het terras en de coupes lijken kleiner. Er is een nieuwe eigenaar en die is erg vriendelijk, dus daar ligt het niet aan. Het tafeltennissen stellen we uit tot na het eten. Ik krijg voor het eerst een aantal matchpoints, maar die kan ik niet benutten tegen Caroline. We moeten daarom een beslissende ronde spelen. Het is inmiddels bijna donker. Helaas eindig ik onderaan, maar nog nooit was de zege dichterbij.

Vrijdag 13 augustus. Vandaag gaan we naar de Lünersee. De kabinelift is vorig jaar vervangen en na een ritje van 45 minuten en best veel bochten zweven we rond half elf van de Schattenlagant met de lift naar 1900 meter.

We hebben het ontbijt nog achter de kiezen, dus we besluiten direct te gaan lopen. We doen een rondje van 6,1 kilometer om het meer en gaan met de klok mee eerst het steile gedeelte omhoog. 

De Lünersee is een natuurlijk stuwmeer dat aan het eind van het Brandnertal gelegen is, ten zuidoosten van het Schesaplanamassief in de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg. Het meer ligt op een hoogte van 1970 meter. Het water van het stuwmeer wordt geleid naar het 974 meter lager gelegen Latschau, boven Tschagguns, in het dal Montafon, waar de Vorarlberger Illwerke AG het water gebruikt voor het opwekken van elektriciteit.

Lycia zit bij Sytse achterin de rugdrager en houdt het daar goed vol, weliswaar met bessen, rozijntjes en ander lekkers, maar toch.

Het weer is prachtig, er staan veel bloemen zoals Jacobs-kruiskruid, alpenroosjes en lupines en de bergen zorgen voor een schitterend decor. Een uitgelezen dag dus.

Halverwege is er een alp, maar het is er druk en we zien geen zitplaatsen, die sowieso schaars zijn. We gaan dus direct door, maar Caroline neemt het over van Sytse. We willen eerst nog langs het water stoppen, maar omdat Lycia het goed doet, lopen we door.

In de verte (rechts van het midden van de foto) lonkt de Schesaplana met bijna 3000 meter de hoogste berg van deze regio. Ik was tweemaal op de top vanwaar je 360 graden uitzicht hebt.

Een voorbijganger is zo goed om een foto van ons gezelschap te maken.

Na iets meer dan 2 uur lopen zijn we in de Douglashütte. We nemen een lekker lunch: Frankfurter met patat, Kaiserschmarren, goulashsuppe en schnitzel met patat.

We zijn kwart over drie weer in pension Monteneu, waar we de rest van de middag zonnen (ik lijk wel een aangespoelde walvis), zwemmen en tafeltennissen (weer verloren helaas). Na het eten nogmaals een potje getafeltennist en eindelijk een keer van Sytse gewonnen: 3-2, na een spannende wedstrijd over vijf potjes tot 21.

Zaterdag 14 augustus. Vandaag gaan we naar Fellimännle. Geen moeilijk tochtje, maar op de heenweg toch meer dan vals plat.

Lycia begint met zelf te lopen, maar als we het hellende gedeelte bereiken met allerlei leuke uitdagingen, zoals een houten xylofoon, gaat ze bij Sytse op de rug. De wild stromende beek is nooit ver weg.

We wandelen over de nieuwe brug bij de Teufelsbach Waserfall, genieten van de schoonheid van de bergen en nemen tijd voor een foto.

Caroline heeft haar passie voor fotograferen van mij overgenomen en er is hier genoeg om vast te leggen, o.a. een nogal afgevlogen keizersmantel.

Het is stralend weer en omdat we vroeg zijn vertrokken, zie ik om half twaalf al de vlag bij het murmeltier die bij de opgang naar restaurant Fellimänlle op de uitkijk staat.

Wat is er leuker dan samen met je moeder met een vlot de overkant zien te bereiken?

We installeren ons op het terras en nemen wat koels te drinken. Lycia wil liever naar de speeltuin en om de beurt zijn we de "klos"", maar dat is helemaal niet erg.

We besluiten ook maar te lunchen bij Fellimännle en dat is een goede keuze.

Ook ik ga een poosje met Lycia de speeltuin in. Het is leuk te zien hoe ze ervan geniet.

Op de terugweg.

De terugweg gaat binnen het uur en de rest van de middag zijn we bij het zwembad te vinden. Het is met 30 graden behoorlijk warm, maar in het water koel je lekker af. Na de macaroni doen we nog een potje tafeltennis, waar ik niets heb in te brengen. Sytse en ik spelen vanavond voor het eerst Great Western Trail in deze vakantie en Sytse wint met 64-60, dus het was erg close.

Zondag 15 augustus. Vandaag gaan we nog een keer naar Brand om daar met de Dorfbahn omhoog te gaan en dan via de Palüdbahn weer terug. We parkeren de auto bij het dalstation van de Palüdbahn en lopen bergafwaarts naar het dalstation van de Dorfbahn en passeren enkele mooie typisch Oostenrijkse huizen.

Tot zover gaat het goed. Onze auto staat beneden aan de kabelbaan waar we straks omlaag komen en we starten met 2 kilometer licht naar beneden lopen.

Vanaf het bergstation van de Dorfbahn lopen we over een breed grindpad dat constant stijgt. Het is warm en er is weinig tot geen schaduw. Na drie kwartier zweten komen we bij de Parpfienzalp, waar we allemaal voor een flesje limonade gaan. Lycia is natuurlijk als eerste bij de speeltuin.

Het bergstation van de Palüdbahn is dan nog een uur lopen. Ik kom slecht in mijn ritme en erger me aan het geslinger van mijn verrekijker om mijn hals en aan het fototoestel dat ik constant in mijn rechterarm heb, maar waar ik nauwelijks iets mee doe. Ik besluit het ten langen leste beide maar in de fototas te doen en vervolg mijn weg met lege handen. Ik ben niet de enige die het tegenvalt. We hadden allemaal het idee dat de weg redelijk vlak en aantrekkelijk zou zijn. Pas als we de Palüdhütte naderen wordt het pad leuk en minder steil.

We lunchen met soep en Frankfurter met heel veel patat op het gezellige terras van de hut. Je kan hier alleen met contant geld betalen, maar gelukkig hebben we nog genoeg. 

Vanuit de hut is het langs een afkorting nog 10 minuutjes naar de lift en een kwartier na afdalen staan we weer op de parkeerplaats waar de auto 34 graden aangeeft. Het is een zonnige, maar ook warme dag. We hebben voldoende bewogen, maar de ambiance was een tikkeltje tegenvallend.

Halverwege de middag zijn we weer in Gantschier waar we lezen, zwemmen en zonnen totdat om half zes het gaat onweren en regenen. Het wordt al snel weer droog en na het eten kan ik weer met Sytse tafeltennissen. Hij wint met 3-1.

Maandag 16 augustus. Vandaag geven ze voor de gehele dag regen op. Afgelopen nacht heeft het al gegoten en zwaar geonweerd. Toch zien we na het ontbijt blauw aan de lucht en er komt steeds meer bij.

We besluiten een rondje te wandelen rond de kunstmatige meertjes. De zon schijnt vrolijk en we besluiten dan ook om door te lopen naar Vandans en daar gebak te gaan halen.

Even voor Vandans passeren we een sportveld en op het hek zie ik een bonte vliegenvanger, de eerste die ik dit jaar voor de kijker krijg.

Bij de konditorei wil Caroline eigenlijk wel iets drinken, dus dat doen we dan ook. Wel nemen we voor iedereen na afloop een stuk gebak mee. Nog voordat we het terras verlaten voelen we spetters en op de weg terug gaat het stortregenen. Gelukkig hebben we de kinderwagen bij ons en paraplu’s, zodat we nog enigszins droog thuis komen.

De gehele middag blijft het regenen. We 31-en een drietal potjes en zowaar win ik er twee van. Daarna gaan we bij Gasthaus Sulzfluh lunchen. De knoflooksoep en de Frankfurter met patat smaken er goed.

In de namiddag doe ik met Sytse een potje Great Western Trail met de gebruikelijke afloop, alleen is het verschil nu maar 16 punten. Na het eten is het droog en doen Sytse en ik weer best of five tafeltennissen. 3-2 voor Sytse. Ik lees daarna mijn boek uit. Het derde boek van Katherine Engberg, doodsmasker, is spannend en zeker een aanrader voor liefhebbers van misdaadromans.

Dinsdag 17 augustus. Sytse en Caroline hebben voorgesteld vandaag naar de Lindauerhütte te lopen vanaf het bergstation van de Golmbahn. Dat lijkt ons een leuk idee en we gaan dan ook op tijd op pad. De tickets kosten bijna 100 euro, maar dan ben je ook direct op 1890 meter hoogte. De Lindauerhütte ligt op 1744 m, dus de heenweg is meer dalen dan stijgen. Het is een prima pad, waar af en toe nog wel wat geklommen moet worden. Op de heenweg liggen de toppen nog in de wolken wat jammer van het uitzicht is. Lycia loopt nog wat kleine stukjes zelf, maar grotendeels zit ze in de rugdrager.

Het pad loopt langs de Latschätzalpe die op 1733m hoogte ligt.

Het is lekker wandelweer, niet te warm en ook niet te koud. Lycia zit inmiddels bij Sytse op de rug.

Na 2 uur lopen naderen we de Lindauerhütte. Gek genoeg staat op het bord aan de muur een hoogte van 1708 m, maar elders op kaarten en borden staat 1744 m hoogte.

We worden niet echt vriendelijk ontvangen. Er zijn binnen slechts enkele tafeltjes bezet, maar we moeten onze rugzakken in de gang achterlaten wat het personeel op bitse toon kenbaar maakt. De cappuccino met een apfelstrudel met slagroom die we delen is warm en smaakt heerlijk, dat dan weer wel. We besluiten er ook te eten. Ik neem een tomatensoep, maar eerst mag Lycia daar brood in dopen. Ze zit heerlijk te eten en daarna is nog maar een halve kop soep over. Geen probleem, want ik bestel gewoon nog een apfelstrudel. De Kaiserschmarren van Sytse en Caroline mag er ook zijn.

Achter de Lindauerhütte ligt een grote rotstuin met een grote collectie alpenbloemen en -planten.

De terugweg gaat in twee uur en inmiddels zijn de toppen (bijna) vrij van wolken zodat we kunnen genieten van het uitzicht op o.a. Sulzfluh en Drei Türme.

Valt u ook iets op aan deze foto?

Heerlijke bergwereld voor een foto of om je in te vermaken.

We drinken nog wat bij het bergrestaurant van de Golmerbahn waar ik nog struikel wanneer ik vanaf de rand van het terras een foto wil nemen. Elk jaar gebeurt er wel iets, maar nu was ik nog gevrijwaard gebleven. De strik van mijn veter van mijn linkerschoen bleef in een gesp van mijn rechter haken en met aan elkaar gebonden voeten kun je geen stappen maken. Ik ging gelukkig langzaam naar de grond en de mensen om me heen moesten lachen. Helaas of - is het gelukkig - hebben de anderen het geen van allen gezien. We zijn pas laat thuis en lezen nog wat bij het zwembad, waar het door een gebrek aan zon wat fris is. Dan zit de vakantie er bijna op. We pakken ‘s avonds alvast het meeste in.

Vrijdag 18 augustus. We ontbijten om half acht en hebben dan al de bagage in de kofferbak gedaan. Even na acht uur nemen we afscheid van de Lechtalers en om kwart over acht rijden we de oprit af. De eerste helft van de reis naar huis gaat erg vlot. Het is rustig op de weg en na een koffiestop bij Ellwang en een lunch bij Rasthaus Medenbach net voorbij Frankfurt gaat het richting Köln. Daar is het wel druk, ook omdat de A61 nog niet geheel vrij is gegeven na de overstromingen van juli. We denken vlak voor de grens bij Bedburg nog goedkoop te kunnen tanken, maar 1,88 euro per liter is niet echt veel goedkoper dan in Nederland. Dan was het in Oostenrijk met ongeveer 1,35 euro per liter "billig"!
Precies om kwart over acht rijden we na 2374 kilometer, waarvan 1850 voor de heen- en terugweg, de Rosmolen in en komt een einde aan de zomervakantie 2021. Het was weer geslaagd en erg gezellig. We hebben genoten van elkaar en zeker van Lycia. Het weer was niet helemaal optimaal, maar toch hebben we elke dag gewandeld, dus we klagen niet.